بصیر – شفیع : نشانه های ذات الریه ممکن است بسیار خفیف باشد به طوری که حتی مبتلایان به ذات الریه هم متوجه آن ها نشود
یا این که ممکن است به حدی شدید باشد و بیمار را به گونه ای در گیر کند که نیاز باشد در بیمارستان بستری شود.
البته شدت بروز نشانه های ذات الریه به ویژگی های بدنی فرد و به خصوص دستگاه ایمنی او هم بستگی دارد.
عامل هایی که باعث ایجاد این بیماری می شود می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند
در نتیجه این بیماری جز بیماری های مسری و واگیر دار حساب می شود.
ذات الریه یا پنومونی هایی که عامل ایجادشان ویروس ها و باکتری ها هستند از راه استنشاق قطرات تنفسی آلوده که
در اثر عطسه و سرفه در محیط پخش شده اند وارد بدن شخص سالم می شود و ممکن است باعث بیمار شدن او شوند.
هم چنین تماس با سطح یا وسایلی که در معرض این ذرات تنفسی آلوده بوده اند ممکن است باعث انتقال بیماری بشود.
پنومونی هایی با عامل باکتریایی فراوانی بیشتری دارند و خطرناک تر هستند
در نتیجه در صورت ابتلا به آن ها به مراقب های پزشکی جدی تری نیاز است.
نشانه های این بیماری ممکن است در ابتدا خفیف باشد و کم کم شدیدتر بشود.
ذات الریه ای با منشا ویروسی در ابتدا مانند یک آنفلوانزای خفیف بروز می کند
و بعد از گذشت چند روز حادتر می شود در نتیجه علایم بیماری از سرفه های خشک و ضف عضلانی و سردرد
به نشانه هایی مانند تنگی نفس و تب و لرز شدید و… تبدیل می شود.