لکنت به عنوان عارضه ای که گفتار افراد را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند بسیار ناخوشایند باشد.
حرف زدن اصلی ترین راه برقرای ارتباط با دیگران است.
بنابراین مهم است که بتوانیم به طور روان و صریح و روشن مطالب را به دیگران انتقال دهیم.
لکنت یک بیماری است که حرف زدن افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.
افرادی که از این عارضه رنج می برند ممکن است صداها، هجاها یا کلمات را تکرار کنند، یا ممکن است صداها را طولانی تر ادا کنند.
این حالات ممکن است وقفه ای در جریان طبیعی گفتار ایجاد کنند و همراه با عبارات یا حرکات غیرمعمول باشد.
در کل کره زمین حدود ۷۰ میلیون نفر مبتلا به بیماری لکنت می باشند.
این بیماری در مردان شایع تر است.
۵ تا ۱۰ درصد کودکان در طول زندگی نوعی از انواع این مشکل را تجربه می کنند
که به در ۷۵ درصد موارد لکنت خود بخود رفع می گردد.
محققان علت دقیق این عارضه زبان را هنوز کشف نکرده اند.
براساس دانسته های کنونی علت ایجاد لکنت می تواند یکی از مشکلات زیر باشد.
لکنت ناشی از مشکلات رشد شایع ترین نوع این بیماری است.
در کودکانی که مهارتهای زبان را یاد می گیرند رخ می دهد و احتمالاً نتیجه چندین عامل از جمله ژنتیک باشد.
یکی از دلایل می تواند مشکلات ژنتیکی باشد چون در ۶۰ درصد مبتلایان حداقل یک نفر دیگر از خانواده هم درگیر این مشکل می باشد.
ضربه به مغز مانند حوادث ناشی از سکته مغزی یا ضزبه مغزی می تواند این مشکل را به وجود بیاورند
در چنین حالت هایی نواحی هماهنگ کننده گفتار آسیب دیده و توانایی گفتار فرد کاهش می یابد.
در گذشته دانشمندان معتقد بودند که همه لکنت ها منشا روانی دارند به این معنی که ناشی از آسیب های عاطفی است.
اکنون ، این نوع لکنت زبان را نادر می دانند.
از جمله این عوامل می توان به استرس اشاره کرد.
اگرچه ممکن است این مشکل به طور کامل متوقف نشود،
اما درمان در هر سنی با هدف بهبود مهارت گفتار، ایجاد اعتماد به نفس فرد و کمک به آن ها برای مشارکت در مدرسه، کار و محیط های اجتماعی انجام می شود.
تحقیقات نشان می دهد که گفتاردرمانی بهترین درمان برای بزرگسالان و کودکانی است که لکنت دارند
گفتاردرمانی می تواند به افراد بیاموزد که گفتار خود را کند کنند و یاد بگیرید هنگام لکنت زبان توجه بیشتری داشته باشند.
افراد ممکن است هنگام شروع گفتاردرمانی بسیار آهسته و آگاهانه صحبت کنند، اما با گذشت زمان می توانند به یک الگوی گفتار طبیعی تر دست پیدا کنند.
این نوع روان درمانی می تواند به افراد در یادگیری، شناسایی و تغییر روش های تفکر منجر به این مشکل کمک کند.
همچنین می تواند به افراد در رفع استرس، اضطراب یا مشکلات عزت نفس مربوط به لکنت کمک کند.
اگرچه برخی از داروها برای درمان لکنت زبان مورد آزمایش قرار گرفته اند، اما هنوز هیچ دارویی برای کمک به این مشکل مورد تایید قرار نگرفته است.
یکی از مهم ترین فاکتورها برای درمان لکنت سن می باشد.
بنابراین باید لکنت را جدی بگیریم و به محض فهمیدن مشکل به متخصص اطفال و سپس گفتار درمانگر مراجعه کنیم.
یک مسئله مهم دیگر این است که خانواده و سایرین نباید فرد را به خاطر نحوه حرف زدن مورد سرزنش قرار دهند
چون این کار باعث افزایش استرس و کاهش اعتماد به نفس فرد شده و لکنت را افزایش می دهد.