سال های زیادی است که از رادیولوژی به عنوان یک ابزار ارزیابی و تشخیصی برای شناسایی بیماران مختلف استفاده می شود.
البته که شاخه از رادیولوژی وجود دارد که کاربرد درمانی دارد و در برخی مواقع می تواند کمکی باشد به پروسه درمان.
اما آشنایی با این وسیله تشخیصی و درمانی در حد اطلاعات اولیه باقیمانده است
استفاده از تصویربرداری تقریبا در تمامی شاخه های پزشکی از:
ارتوپدی و نورولوژی گرفته تا فیزیوتراپی و کاردرمانی و گفتاردرمانی رایج است.
اگر می خواهید با این تکنولوژی مفید بیشتر آشنا شوید ادامه این مقاله را از دست ندهید.
کشف اشعه X در سال ۱۸۹۵ توسط فیزیکدان آلمانی ویلیام کنراد رونتگن شروعی بود برای ساخت دستگاه های تصویربرداری بود.
با توجه به سهولت و دقت بالا در تشخیص این روش به طور گسترده ای در حال فراگیر شدن بود
تا اینکه در سال ۱۹۰۴ میلادی توجه ها به ضررها و آسیب های ناشی از استفاده مکرر از اشعه X جلب شد
در این دوره بود که استفاده از تصویر برداری کم کم محدود شد و جز در شرایط نیاز از آن استفاده نمی کردند
اما باز هم یکی از معتبرترین راه های تشخیصی که وجود داشت همینرادیولوژی بود
تا اینکه در نهایت انواع دیگری از تصویر برداری مانند: سی تی اسکن و ام آر آی معرفی شدند
که عوارض کمتری نسبت به آزمایشات اولیه داشتند.
رادیولوژی برای تشخیص بسیاری از بیماری ها به ویژه سرطان ضروری است.
تشخیص زودرس می تواند جان افراد را نجات می دهد. بدون تشخیص هیچ برنامه درمانی مشخصی را نمی توان اجرا کرد.
در هر ساعت به طور متوسط هشت نفر به نوعی از سرطان مبتلا می شوند و سه نفر نیز بر اثر سرطان می میرند.
پزشکان امروز نمی توانند بیماران را بدون تصویربرداری تشخیصی مدیریت کنند.
در بسیاری از بیماری ها، پزشک خانواده و پزشکان فوریت های پزشکی برای تعیین تشخیص و روند
درمان به نتایج آزمایش رادیولوژی تکیه می کنند.
رادیولوژیست ها دکترهای متخصص رادیولوژی هستند که وظیفه تفصیر نتایج تصویر برداری را بر عهده دارند.
پزشکان خانواده و سایر متخصصان برای مشاوره در مورد ایمن ترین و مؤثرترین امتحان به رادیولوژیست مراجعه می کنند
و درباره نتایج رادیولوژی و راه های درمانی از آن ها مشورت می گیرند.
لینک های مفید و مرتبط: